Trombofilia wrodzona kilka informacji
Trombofilia, nazywana również nadkrzepliwością, to choroba charakteryzująca się skłonnością do wystąpienia zakrzepicy żylnej lub tętniczej. Może występować w dwóch formach – wrodzonej i nabytej. Trombofilia wrodzona jest częstą przyczyną choroby zatorowo-zakrzepowej żył, która dotyka rokrocznie wiele osób w Polsce.
Czy trombofilia jest niebezpieczna?
Kto leczy trombofilię?
Czy trombofilia jest uleczalna?
Jak wykryć trombofilę?
Czy trombofilia jest niebezpieczna?
Tak – trombofilia jest niebezpieczną chorobą, zwłaszcza kiedy zaniedbamy towarzyszące jej objawy. Nieleczona nadkrzepliwość prowadzi do zawału serca, udaru czy zakrzepicy. Jest szczególnie niebezpieczna dla kobiet w ciąży, ponieważ jako jeden z czynników ryzyka może doprowadzić do poronienia, odklejenia się łożyska czy urodzenia martwego dziecka. Czynnikami mogącymi sprzyjać rozwojowi trombofilii jest zazwyczaj duża otyłość, palenie papierosów czy uszkodzenie ścianek naczyń w wyniku odniesionego urazu.
Kto leczy trombofilię?
Do kogo udać się w przypadku leczenia trombofilii? Najlepszym rozwiązaniem będzie zapisanie się do hematologa. To lekarz specjalista, który zajmuje się chorobami krwi i układu krwiotwórczego.
Czy trombofilia jest uleczalna?
Proces leczenia nadkrzepliwości wygląda podobnie jak przy żylnej chorobie zakrzepowo-zatorowej. Trombofilia wrodzona jest chorobą nieuleczalną i utrzymuje się do końca życia – nie ma możliwości jej pełnego wyleczenia. Natomiast, w przypadku trombofilii nabytej powodzenie leczenia zależy od choroby podstawowej. Oba rodzaje trombofilii leczy się objawowo. Leczenie obejmuje:
- stosowanie heparyny i leków przeciwkrzepliwych
- stosowanie podkolanówek uciskowych, getrów kompresyjnych w przypadku zakrzepicy kończyn dolnych
Trombofilia wrodzona wynika z mutacji genów (protrombiny), którą w dość łatwy sposób można wykryć za pomocą testu DNA.
Jak wykryć trombofilię?
Aby osoba podejrzewająca u siebie objawy nadkrzepliwości mogła zostać prawidłowo zdiagnozowana, konieczne będzie wykonanie kilku badań:
- pobranie wymazu z wewnętrznej strony policzka w celu potwierdzenia lub wykluczenia obecności mutacji, które są przyczyną zaburzeń
- badanie czynników wpływających na płynność krwi